Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας! What?

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στην γυναίκα. Σήμερα οι γυναίκες απανταχού γιορτάζουν -μην με ρωτήσεις τί γιορτάζουν, θα σε γελάσω-! Έτσι λοιπόν, όπως είναι φυσικό, από το πρωί ο κόσμος των σοσιαλ έχει πλημμυρίσει ευχές και λουλούδια.

Αντανακλαστικά λοιπόν κι εγώ το πρώτο βήμα που έκανα σήμερα το πρωί, ήταν να ψάξω στο διαδίκτυο για το εάν αντίστοιχα υπάρχει και παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στον άντρα! Και μάντεψε, ΥΠΑΡΧΕΙ!!! Ναι ναι πιθανότατα δεν το γνώριζες, όπως δεν το γνώριζα κι εγώ, αλλά στις 19 Νοεμβρίου, γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα του άντρα! Χωρίς φανφάρες, φρουφρού και αρώματα, γιατί δεν είναι και καμιά πιασάρικια γιορτή! Επίσης με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα πως υπάρχουν δεκάδες (για να μην πω εκατοντάδες παγκόσμιες ημέρες) την ύπαρξη των οποίων αγνοούσα παντελώς!

Ποτέ μου δεν συμφώνησα με τον συγκεκριμένο θεσμό, αλλά ειδικά σήμερα νιώθω έναν κόμπο στον λαιμό. Έναν κόμπο που με πνίγει. Που και να ήθελα σήμερα να γιορτάσω, δεν μπορώ. Μου είναι αδύνατον. Αδύνατον γιατί το μυαλό μου έχει πλημμυρίσει από εικόνες, πολύ περισσότερες από αυτές της αρχικής μου στα σόσιαλ. Εικόνες που σε λυγίζουν, που σε σπάνε. Εικόνες από γυναίκες οι οποίες σήμερα δεν γιορτάζουν, είτε γιατί θρηνούν, είτε γιατί αμύνονται, είτε γιατί φοβούνται, είτε ακόμη γιατί δεν υπάρχουν!

Το μυαλό μου γυρίζει στην γυναίκα που εχθές θρηνούσε πάνω από το άψυχο σώμα του μόλις ενός έτους παιδιού της. Στην γυναίκα που παρακαλούσε τον κόσμο να δώσει άσυλο στον εντεκάχρονο γιο της. Στην γυναίκα που έκλαιγε με αναφιλητά στην αγκαλιά του συντρόφου της, τον οποίο ίσως και να μην ξαναδεί ποτέ. Και σε εκείνη την ηλικιωμένη γυναίκα που δεν ήθελε να αποχωριστεί τον σύζυγο της.

Το μυαλό μου τρέχει αυτόματα και σε άλλες γυναίκες. Γυναίκες που δεν είναι πλέον ανάμεσα μας. Γυναίκες όπως Καρολάιν, η Ελένη, η Γαρυφαλλιά… Γυναίκες με οικογένειες και παιδιά, γυναίκες με σπουδές και καριέρα, γυναίκες με όνειρα για το μέλλον. Γυναίκες σαν εμένα κι εσένα, οι οποίες μπορεί και να γιόρταζαν σήμερα.

Εγώ σήμερα λοιπόν αρνούμαι να γιορτάσω και προτιμώ να τιμήσω με τον τρόπο μου όλες αυτές τις γυναίκες. Ανάβω το καντηλάκι μου στην μνήμη τους, προσευχόμενη να μην μεγαλώσει άλλο αυτή η μακάβρια λίστα! Και να γιορτάσουμε ενωμένοι, στις 21 Σεπτεμβρίου την “Παγκόσμια ημέρα ειρήνης”, στις 14 Δεκεμβρίου την “Παγκόσμια ημέρα αγάπης”, στις 20 Δεκεμβρίου την “Παγκόσμια ημέρα αλληλεγγύης”, όλοι μαζί οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, ιδιότητας ή κοινωνικής τάξης!

Γυναίκα Ξένια.