Just the two of us..! #momandbigdaughter Edition!

Είναι κάποια γεγονότα στη ζωή μας, κάποιες πράξεις, κάποιες κινήσεις, οι οποίες είναι τόσο απλές, αλλά μπορεί να δώσουν τεράστια χαρά σε άλλους ανθρώπους και ταυτόχρονα και σε εμάς τους ίδιους ! Όταν αυτοί οι άνθρωποι δε, είναι τα παιδιά μας, η χαρά πολλαπλασιάζεται!

Την εβδομάδα που μας πέρασε, η Αναστασία είχε τον προγραμματισμένο χρονιαίο έλεγχο ρουτίνας στον παιδίατρο, οπότε κάναμε κοπάνα από το Kindergarten, μιας και το ραντεβού ήταν το πρωί! Η χαρά στα μάτια της και το χαμόγελο στα χείλη της μόλις της το ανακοίνωσα, ήταν πραγματικά αφοπλιστικά! – Και όχι, δεν ωφείλονταν στο γεγονός της κοπάνας, γιατί η Αναστασία λατρεύει να πηγαίνει στο Kindergarten και να βρίσκεται με τους φίλους της!

Η συνειδητοποίηση….

Κάπως έτσι, ταρακουνήθηκα, μπήκα σε σκέψεις και αναρωτιόμουν πως κάτι τόσο απλό, όσο μια επίσκεψη ρουτίνας στο γιατρό, μπορεί να ενθουσιάσει και να χαροποιήσει το παιδί μου τόσο πολύ! Κάνοντας μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, συνειδητοποίησα πως είναι ελάχιστες οι φορές οι οποίες βρισκόμαστε αποκλειστικά οι δυο μας, μόνες, μιας και συνήθως είναι μαζί μας και η Κική, ή είμαστε όλοι μαζί οικογενειακώς! Έτσι το γεγονός ότι θα πηγαίναμε κάπου οι δυο κολλητούλες (όπως η ίδια μας αποκαλεί), ήταν γι αυτήν κάτι πολύ σημαντικό! Όταν λοιπόν την ρώτησα γιατί αφού ήταν κάτι που ήθελε τόσο πολύ, και την χαροποιεί τόσο πολύ, δεν μου το είχε ζητήσει ποτέ, πήρα μια απάντηση που με ταρακούνησε αρκετά! -Περίμενα να μου το προτείνεις εσύ μαμά! – εκείνη τη στιγμή νομίζω πως άκουσα ένα κομματάκι από την καρδιά μου να σπάει! Ενα κρακ, αυτό ήταν και το κρακ που με ξύπνησε! Αναλωνόμαστε στο να προσφέρουμε υπερπληθώρα υλικών αγαθών, νομίζοντας πως αυτά “γεμίζουν” τα παιδιά μας, ενώ στην ουσία η ψυχή τους γεμίζει με πολύ πιο απλά πράγματα, όπως λίγες στιγμές αφοσίωσης, παιχνιδιού, συζήτησης κτλ.

Γι αυτό τον λόγο, αποφάσισα να κάνω αυτή τη μέρα, που με τόση λαχτάρα περίμενε, (από την στιγμή που της το ανακοίνωσα), ακόμη καλύτερη γι αυτήν! Προφανώς και δεν περιοριστήκαμε σε μια απλή επίσκεψη στον παιδίατρο! Η μέρα μας ξεκίνησε υπέροχα, αφού πριν την επίσκεψη στον γιατρό, πήγαμε για πρωινό με την μαμά ενός αγαπημένου της φίλου από τον παιδικό! Αυτό ήταν η καλύτερη αρχή για την Αναστασία! Ακολούθησε η επίσκεψη, η οποία κράτησε περίπου μια ώρα, και μετά είχαμε τις δικές μας στιγμές! Την ρώτησα τι θα ήθελε να κάνουμε, μιας και μέχρι να παραλάβουμε την Κική από τον παιδικό, η μέρα της ανήκει! 

Το πρώτο πράγμα που μου ζήτησε, είναι να πάμε σε ένα μαγαζί, για να πάρει μια έκπληξη για την αδερφή της και να της την δώσει, μόλις την παραλάβουμε από το σχολειο! Έτσι και κάναμε..! Η Αναστασία επέλεξε ένα «κραγιόν» για την Κική, γιατί έχουν σκάσει τα χειλάκια της! -Και η μάνα φουσκώνει σαν το παγώνι από υπερηφάνεια που η μεγάλη αδερφή φροντίζει και νοιάζεται την μικρή!-

Ακολούθησε καφές, γλυκό και συζήτηση! Καθήσαμε σε ένα από τα καφέ που συνηθίζουμε να πηγαίνουμε, αλλά όλα έμοιαζαν διαφορετικά! Εκεί μιλήσαμε όντως σαν κολλητούλες και πίστεψε με, αυτό δεν το ένιωθε μόνο η Αναστασία, αλλά ΚΑΙ η μαμά! Συζητήσαμε για πράγματα που την απασχολούν… μου μίλησε για τους φίλους που απέκτησε στο νέο της σχολείο, για κάποιους “προβληματισμούς” που η ίδια έχει, για το πόσο ανυπομονεί για τα Χριστούγεννα -παιδί μου ξεκάθαρα!- και για άλλα πολλά!!!

Συνεχίσαμε με μια βόλτα στην αγορά, για κάτι μικροδωράκια που θέλαμε να πάρουμε και κάποια ψιλοπράγματα για το σπίτι και τα παιδιά! Το φιλικό αναμεταξύ μας κλήμα, συνεχίστηκε κι εδώ.! Βοήθησε η ίδια στην επιλογή κάποιων διακοσμητικών που ήθελα για το σπίτι, διάλεξε η ίδια δωράκι για κάποια γενέθλια που ήμασταν προσκεκλημένοι καθώς επίσης πλήρωσε και η ίδια στο ταμείο με τα χρήματα που της έδωσα!

Η βόλτα μας έκλεισε με ένα περίπατο, από δρόμο που δεν συνηθίζουμε να πηγαίνουμε, πιασμένες χεράκι-χεράκι, απολαμβάνοντας τη φύση, τις ομορφιές και τις μυρωδιές της και πριν καταλήξουμε στον παιδικό της Κικής για να την παραλάβουμε και να της δώσει η Αναστασία την έκπληξη, κάναμε μια στάση στο πάρκο!

Αυτό το πεντάωρο με την μεγάλη μου κόρη,με ανανέωσε, με αναζωογόνησε και μου δίδαξε πολλά! Το χαμόγελο και η ζωγραφισμένη ευχαρίστηση στο πρόσωπο του παιδιού μου, ήταν η επιβεβαίωση πως και αυτή ένιωθε το ίδιο… Τα λόγια της που με άγγιξαν τόσο πολύ! -Σε ευχαριστώ πολύ μανούλα, ήταν η καλύτερη μου μέρα!- , μου επιβεβαίωσαν και την αρχική μου σκέψη και αποτύπωση! Τα παιδιά μας δεν χρειάζονται ούτε τα τελευταίας τεχνολογίας ηλεκτρονικά, ούτε το πεντηκοστό σπίτι γνωστής κούκλας, ούτε τις στοίβες των πολύχρωμων πλαστικών παιχνιδιών! Τα παιδιά μας χρειάζονται εμάς, ένα παιχνίδι μαζί μας, μια βόλτα στο πάρκο, έναν περίπατο στην εξοχή και λίγη αποκλειστικότητα! Αυτά είναι τα λιθαράκια που θα τα βοηθήσουν να χτίσουν τις αναμνήσεις τους, και αυτά είναι που έχουν πραγματικά ανάγκη! 

Και όχι δεν θα περιοριστώ στη μια φορά! Ούτε στο ένα παιδί! Θεωρώ πως και η Κική, όσο μικρή κι αν είναι θέλει κι αυτή την αποκλειστικότητα της και είναι κάτι που θα εφαρμόσω σίγουρα! Μια φορά το μήνα θα τις παίρνω ξεχωριστά και θα κάνουμε μια μέρα αφιερωμένη στην καθεμία τους! Θα επιλέγουν αυτές το τι θέλουν να κάνουμε κι εγώ θα ακολουθώ! 

Και αν θα μπορούσα να σου δώσω μια συμβουλή, αυτή θα ήταν να κάνεις κάτι αντίστοιχο με τα παιδιά σου ΧΘΕΣ! Και επειδή αυτό προφανώς δεν είναι εφικτό, σου προτείνω ανεπιφύλακτα να το βάλεις στο πρόγραμμα το συντομότερο δυνατόν.! Δεν μπορείς να φανταστείς ποσό ευεργετική είναι μια τέτοια έξοδος! Όχι μόνο για το παιδί σου, αλλά και για σένα την ίδια!

Mamoula Ξένια