Σκεψεις Μαμουλας..!

Και ο χρόνος τρέχει και περνάει κι εσύ μένεις πίσω με τις στιγμές που γίνονται αναμνήσεις και τις αναμνήσεις που γίνονται νοσταλγίες…

Με αυτό το mood ξύπνησα σήμερα και φυσικά έπρεπε να το μοιραστώ μαζί σου….

Οι προετοιμασίες για το πρώτο γενέθλιο πάρτυ του μικρού μας έχουν ξεκινήσει κι εγώ αναρωτιέμαι πότε πέρασε κιόλας ένας χρόνος; Πότε το νινί μου, το μικρό μου μπεμπόνι, έγινε αυτό το αγοράκι που έχω εδώ μπροστά μου; Κατακλύζομαι από εκατοντάδες συναισθήματα που μου αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση…

Χαίρομαι και καμαρώνω που βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και να εξελίσσονται. Να χτίζουν σιγά σιγά την προσωπικότητα τους. Να αποκτούν την αυτονομία τους και να κατακτούν τον κόσμο. Δεν μπορώ όμως να παραλείψω το γεγονός ότι μου λείπουν τα μωρά μου… Θα ήθελα αυτός ο πρώτος χρόνος να έχει διπλάσια ή τριπλάσια διάρκεια… να μπορώ να ρουφήξω όλες τους τις πρώτες στιγμές και να ζήσω μαζί τους όλα τα πρώτα κατορθώματα στο έπακρο!

Και κάπως έτσι τα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο, αυτό όμως που μένει πάντα σαν επίγευση είναι η μεγάλη ευλογία που νιώθω για αυτά τα παιδιά. Και πλέον μπορώ να δηλώσω ευθαρσώς πως ναι είμαι αυτή η μάνα κουκουβάγια που βλέπει τα παιδιά της τέλεια, γιατί στα δικά μου μάτια είναι τέλεια! Ακόμη και το πιο μικρό τους κατόρθωμα είναι μια μικρή γιορτή στο σπίτι μας… ακόμη και το πιο απλό το κάνουμε σημαντικό και δίνουμε ουσία ακόμη και στα πιο ανούσια για κάποιους άλλους… γιατί έτσι είμαστε εμείς και έτσι επιλέγουμε να μεγαλώσουμε και τα παιδιά μας…

Κανείς δεν είπε ποτέ πως η γονεϊκότητα είναι εύκολη… για την ακρίβεια είναι το πιο δύσκολο πράγμα που καλείσαι να κάνεις και ο πιο δύσκολος ρόλος στον όποιον καλείσαι να ανταπεξέλθεις τα μέγιστα, αλλά ξέρεις κάτι;;; Είναι ο σημαντικός ρόλος της ζωής σου. Και εκεί είσαι εσύ ο σκηνοθέτης, ο συγγραφέας, ο πρωταγωνιστής και ο κομπάρσος… επέλεξε μόνος σου ποιον ρόλο θα παίξεις…

Υ.γ Και μετά από όλη αυτήν την φιλοσοφία, τρέχω γιατί έχω και ένα πάρτυ να οργανώσω!

Mamoula Ξένια