Πικ νικ στην λίμνη!

Αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω μόνο μια λέξη για να σου περιγράψω την προχθεσινή μας εξόρμηση στην λίμνη, αυτή θα ήταν ελευθερία! Θα μπορούσα βέβαια να προσθέσω και το ανεμελιά, το ξεγνοιασιά, και τώρα που το σκέφτομαι λίγο καλύτερα όλα τα παραπάνω είναι αυτά που μου έλειπαν το τελευταίο διάστημα!

Ας το πάρουμε από την αρχή…

Αρχικά θα σου πω πως λόγω του χαμηλού αριθμού κρουσμάτων των τελευταίων ημερών, άρχισαν σιγά σιγά και δειλά δειλά να ανοίγουν κάποια καταστήματα και να ελαφραίνουν κάποια μέτρα! Αυτό όπως καταλαβαίνεις έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στην ανύψωση της ψυχολογίας, σε συνδυασμό δε με τον καιρό των τελευταίων ημερών – που επιτέλους σταματήσαμε να ανάβουμε καλοριφέρ και να φοράμε μπουφάν και πήγαμε με τη μια στα μαγιώ- η ψυχολογία φτάνει στα ύψη! 

Την Πέμπτη που λες, ήταν αργία. Ο μπαμπάς μας δεν δούλευε, οι μικρές δεν είχαν παιδικό, όποτε από την αρχή της εβδομάδας μπήκαμε σε διαδικασία έρευνας για να οργανώσουμε μια μίνι απόδραση! Ξεκινήσαμε από ζωολογικούς κήπους και θεματικά πάρκα, -που βέβαια αφήσαμε προς το παρόν διότι απαιτούνταν αρνητικό τεστ από πιστοποιημένο εργαστήριο, διαδικασία την οποία θα θέλαμε να αποφύγουμε, μιας και πολύ σύντομα δεν θα είναι απαραίτητη-! Και εκεί έπεσε στο τραπέζι η ιδέα της Μαρίνας, η οποία πρότεινε να πάμε για πικ-νικ σε μια -υπέροχη- λίμνη, που απέχει περίπου μια ώρα από το σπίτι μας! Φυσικά και συμφωνήσαμε με την ιδέα, -αν και σύμφωνα με τα κινητά μας, ο καιρός δεν θα συμφωνούσε μαζί μας-!

Η προετοιμασία…

Έχω πραγματικά ξεχάσει ποσά χρόνια είχα να πάω για πικ-νικ… ειδικά δε με παιδιά δεν το είχα ξανά επιχειρήσει μέχρι σήμερα! Η προετοιμασία δεν αποδείχτηκε βέβαια μεγάλη πρόκληση για μένα, καθώς φρόντισα τα απαραίτητα σε συνεννόηση πάντα με την Μαρίνα! Από πιάτα και ποτήρια μέχρι κεφτεδάκια και σαντουιτσάκια -παραδοσιακότατα σου λέω!-, από μαγιώ και αντικουνουπικά, μέχρι ζακέτες και αντιηλιακά, παγοκύστες, cooler bags, όλα είχαν ετοιμαστεί και τακτοποιηθεί εγκαίρως!

Η άφιξη….

Από τις εκατοντάδες -χωρίς υπερβολή- φορές που με ρωτούσε η Αναστασία “Μαμά φτάνουμε; Μαμά πότε φτάνουμε; Μαμά έχουμε πολύ ακόμη;”, καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής (η οποία δεν διήρκησε ούτε μια ώρα), κατάλαβα το πόσο πολύ ανυπομονούσε για να μην πω αδημονούσε να ζήσει αυτήν την εμπειρία! 

Φτάνοντας στο σημείο, και κατεβαίνοντας από το αμάξι, αντιλήφθηκα αμέσως πως μας περίμενε μια υπέροχη μέρα! Το τοπίο ήταν μαγευτικό, η φύση κυριαρχούσε παντού! Οργανωμένες παιδικές χαρές, απέραντη έκταση πρασίνου, κόσμος, παιδικές φωνές, χαμόγελα, ανεμελιά, ξεγνοιασιά, ελευθερία! Περπατήσαμε περίπου τρία χιλιόμετρα μέσα σε αυτό το υπέροχο τοπίο, (η γεφυρούλα της λίμνης ήταν υπό κατασκευή, όποτε χρειάστηκε να πάμε περιμετρικά!), για να βρούμε το ιδανικό σημείο να στρώσουμε την πραμάτεια μας! 

Τα παιδιά έβγαλαν αμέσως τα παπούτσια τους και άρχισαν να τρέχουν ξυπόλητα στο γκαζόν, το παράδειγμα τους ακολουθήσαμε κι εμείς -εντάξει εμείς δεν κυνηγιόμασταν στο γκαζόν-, για να νιώσουμε ακόμη καλύτερα την επαφή με τη φύση! Στρώσαμε τις κουβέρτες και βγάλαμε όλα τα φαγητοδοχεία! -κι ας ήταν ακόμη 12 η ώρα!- Το απολαύσαμε σου λέω.! Τα παιδιά άφηναν το κυνηγητό κι έπιαναν την μπάλα, άφηναν την μπάλα και έπιαναν τα κουβαδάκια -αυτό το εκμεταλλευτήκαμε κι εμείς καθώς όταν την άφηναν, την πιάναμε εγώ κι ο σύζυξ και παίζαμε βόλεϊ!- Φόρεσαν τα μαγιώ τους και πλατσούρισαν τα ποδαράκια τους στην λίμνη, έπαιξαν στην παιδική χαρά, ήταν απολύτως συνεργάσιμα και ευτυχισμένα!

Εμείς απολαμβάναμε να τα κοιτάμε έτσι ανέμελα κι ευτυχισμένα και απολαμβάναμε επίσης ο καθένας την παρέα του άλλου! Απολαύσαμε βέβαια και ένα δροσερό κοκτέιλ από το Beach Bar -έτσι το ονόμαζαν- που υπήρχε μπροστά στην λίμνη! 

Κάπως έτσι κύλησε αυτή η φανταστική μέρα της πρώτης μας εξόρμησης μετά από ατέλειωτους μήνες αδράνειας… Και το μόνο σίγουρο είναι πως θα το επαναλάβουμε λίαν συντόμως! Και σου το προτείνω ανεπιφύλακτα! Μην έχεις κανέναν ενδοιασμό. Πάρε τα παιδιά σου, τα απαραίτητα σου, τους φίλους σου, τα κουβαδάκια σας, τις μπάλες σας, -τα κεφτεδάκια σας- και ξεχυθείτε στη φύση… Χάρισε στον εαυτό σου αλλά και στα παιδιά σου αυτές τις ανέμελες στιγμές και πρόσθεσε μια ακόμη σελίδα στο βιβλίο των αναμνήσεων!

Mamoula Ξένια