Γενεθλια σε καραντινα..!

Το μικρό μας θαυματάκι, το μικρό μας ταλιμπανάκι, η Μαριμάρ μας, ο Ρατατούης μας, το νήπιο με προσωπικότητα, η Κικίκω μας, έγινε 2!!!

Όπως έχω προαναφέρει σε παλαιότερο ποστ, λατρεύω να γιορτάζω τα γενέθλια των παιδιών μου. Εκ των πραγμάτων όμως αυτό φέτος δεν ήταν και τόσο εφικτό. Με μία μετακόμιση σε εξέλιξη και μέτρα περιορισμού, τα πλάνα αλλάζουν! Αλλάζουν ναι, αλλά δεν ματαιώνονται. Προσαρμοζόμαστε στις νέες συνθήκες και διαμορφώνουμε την ζωή και την καθημερινότητα μας, βάσει αυτών.

Φυσικά φέτος, ούτε σε παιδότοπο γιορτάσαμε, ούτε πολλά παιδάκια προσκαλέσαμε, ούτε χρόνο για πολλές προετοιμασίες είχαμε, αλλά τίποτε από τα παραπάνω δεν στάθηκε εμπόδιο στο να χαρίσουμε στο παιδί μας μία, μμμμ… δύο ευτυχισμένες μέρες γενεθλίων! Ε ναι λοιπόν, φέτος γιορτάσαμε δύο φορές! Μια ανήμερα των γενεθλίων και μια τρεις μέρες αργότερα. Προσκαλέσαμε μόνο τους πολύ κοντινούς μας φίλους και περάσαμε δύο πολύ όμορφες παρεΐστικες μέρες.

• 

• 

• 

Για την ημέρα των γενεθλίων επέλεξα να ετοιμάσω έναν μίνι μπουφέ με finger food και σαν θέμα του πάρτυ, είχαμε τα κλαψουλίνια! Στόλισα το τραπέζι στην κυριολεξία με ότι είχα, κυρίως με παιχνίδια των παιδιών και μπαλόνια, και σβήσαμε μια μίνι τουρτίτσα, την οποία επίσης προσάρμοσα στο θέμα! Τα παιδιά διασκέδασαν απίστευτα με την φίλη τους, κι εμείς χαλαρώσαμε πίνοντας ένα κρασάκι και συζητώντας με τους δικούς μας φίλους.

Τρεις μέρες αργότερα, προσκαλέσαμε κι άλλους φίλους μας για μεσημεριανό φαγητό. Ακολούθησε φυσικά το σβήσιμο μιας δεύτερης μίνι τουρτίτσας, πολύ παιχνίδι, πολλά χαμόγελα και όμορφες χαλαρές στιγμές για όλους μας!

• 

• 

• 

• 

• 

Ωφείλω να σας αποκαλύψω όμως, πως αρχικά ένιωσα τύψεις, πολλές τύψεις! Στεναχωριόμουν που δεν μπορούσα να προσφέρω στο παιδί μου ένα «κανονικό» πάρτυ γενεθλίων. Με μεγαλοπρεπείς καταστάσεις και περισσότερους καλεσμένους. Τα γεμάτα ευτυχία μάτια του παιδιού μου όμως, μου έδωσαν να καταλάβω πόσο λάθος είμαι! Και κάπως έτσι, η μικρή μου, πριν καλά-καλά σβήσει το δεύτερο κεράκι της, μου έδωσε ένα μάθημα ζωής. Με έκανε να καταλάβω πως τα παιδιά ικανοποιούνται και ευχαριστιούνται με πολύ λιγότερα από όσα εμείς νομίζουμε. Δεν τα ενδιαφέρει ούτε πόσους ορόφους θα έχει η τούρτα, ούτε το να πάρουν το ακριβότερο δώρο, και κυρίως δεν θέλουν μια μαμά αγχωμένη και κλεισμένη επί ώρες στην κουζίνα. Τα παραπάνω ικανοποιούν το δικό μας εγώ και στην υπερπροσπάθεια μας να προσφέρουμε αυτό που θεωρούμε ιδανικό, χάνουμε πολύτιμες στιγμές!

Σε ευχαριστώ μικράκι μου! Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι να έχεις μία ζωή γεμάτη υγεία κι ευτυχία! Να συνεχίσεις μέσα από την αθωότητα σου να δίνεις μικρά μαθήματα σοφίας και τα ματάκια σου να είναι πάντα τόσο χαμογελαστά!!!

Σ’ αγαπώ ως το άπειρο, σας αγαπώ ως το άπειρο!

Η mamoula σας!

Mamoula Ξένια